📝қиссадан парча: Алишер чўккалаб олиб хонтахта устидаги каттакон бир китобни варақлаб, сурат кўриб ўтирар эди. Ов ва жанг манзаралари уни шу қадар қизиқтирган, хаёлини шу қадар ўғирлаган эдики, отаси келиб эшик олдида кавуш ечаётганини ҳам пайқамади. Кичкина Баҳодир деб ном чиқарган Ғиёсиддин энди тўрт ёшга кирган ўғли Алишерга кулимсираб қараб турди. «Шул ёшдин китобга муҳаббат қўйса, улғайгач, албатта китобни илкидан айирмай ўзи била асраб юрғай», деб ўйлади ота ширингина, дўмбоқ ўғлидан кўзини узолмай.
— Ҳа, бул ерга ёшуруниб олиб не қиладур, десам, китоб кўраётган эканларда,— деди Ғиёсиддин пичинг аралаш меҳр билан.
📗Отаси бу гапни секингина, кулиб туриб айтган бўлсада, Алишер шўхлик қилиб катталардан дашном эшитишдан қўрққан боладек олазарак бўлиб
